Onsekiz mart Türklüğün tarihe damgasıdır;
Mehmetçiğin namertle, soysuzla kavgasıdır;
Yüzbinlere diklenen, şehadet mangasıdır;
İyi bakın Türkiye’m, yıkılmayan son kale;
Oluk oluk kan olup, akarken Çanakkale…

Renkler ayrı, dil ayrı, sözleri bizden ayrı;
Kan bürümüş düşmanın gözleri bizden ayrı;
Kimi esmer kimi ak yüzleri bizden ayrı;
Mahşere dek yanacak, sönmeyecek meşale;
Kurtuluş ateşini yakarken Çanakkale…

Toplanıp yedi düvel üstümüze geldiler;
Plan üstüne plan, güya yurdu böldüler;
Sırtlanlar, akbabalar, bizi lokma bildiler;
Düşmanın kursağında zıkkım oldu her gaye;
Şehadetle ayağa kalkarken Çanakkale…

Tekbirlerle uyandı Mecidiye Tabyası;
Eksilmedi aylarca imansızlar dalgası;
Bu diyar yiğitlerin, aslanların yuvası;
Saf tuttu Mehmetçikler hep kafile kafile;
Ay-Yıldıza gururla bakarken Çanakkale…

Elli yedicindi Alay, Arıburnu, hey ki hey;
Vatan, millet uğruna ölmek elbet güzel şey;
Şehitlere mihmandar Yarbay Hüsnü Avni Bey;
Her neferde bin mavzer, yüreklerde cephane;
Cehennemden imanla çıkarken Çanakkale…

Çanakkale direniş, nice yiğit diyarı;
Kim devirir söyle kim böyle ulu çınarı;
Gezindiğim dağları, su içtiğim pınarı;
Bir yanımda kefenim bir yanımda seccade;
Namertlerin düşünü yıkarken Çanakkale…

Bozkurtların bozkurdu Gazi Mustafa Kemal;
Özgürlüğün destanı, bayrağımda, ay, hilal;
Elbette toprak kutsal, elbette vatan kutsal;
‘Ya İstiklal Ya Ölüm’, son sözümüz son çare;
Düşmanın boğazını sıkarken Çanakkale…

Ali ALTINLI – 14.03.2025
Saat: 16:58