Bugün çok yoruldumYine yorgun bir günün sonundayım Kendimi anlayamadan buraya oturdum Oturdum da bir türkü tutturamadım Hiç olmazsa bir şiir yazayım dedim... Gerçi yazmak daha zor çığırmaktan Fikri cebelleşme, bir de fiziki halleşme Hiç olmazsa onlar söylesin ben dinlerim Yine televizyonun kumandasına yöneldim... Düşünüyorum da, acaba modernlik bu mu? Hiç sebepsiz yorgun düşmek, üşümek... Bedensel zerafetlik, fiziksel gerginlik Ruhsal olarak ne yaptığını bilememek... Bu tartışmaların sonu gelmez elbette... Madem ki sonu yok acele etmek niye? Oturdum her zamanki koltuğuma yine Bugün hava biraz serin, üşüyorum galiba... |
Değişmesi istenmeyen, beklenmeyen, izin verilmeyen, gerekmeyen bir dünyada insanın ne ilevi kalır ki?
Ülfet belalı şey, fakat uzlet sıkıntılı,
Bilmem nasıl geçirmeliyim son beş on yılı.
İnsanlar anlaşıldı cihanın da sırrı yok,
Kalsaydı terkeşimde eğer son bir altın ok,
Atmazdım en tatlı hayalim için ufkuma.
Dalsın yakında gözlerim artık son uykuma.
Şiirindeki gibi bir halet-i ruhiye sardı beni de.
Herşeyin vakt-i merhunu var elbet...