Dizeleriniz, sevdalı gecelerde açan mahcup bir çiçek gibi… Her dize, gökyüzüne asılı bir dua, gönülde yanan bir kandil sanki. Gözlerin buğusunda bir ruhun titrediği, vuslatın ilahi bir kaderle mühürlendiği bu şiir, sadece kelimelerle değil, hislerle dokunmuş bir dokuma gibi.

Şiirinde zamana dokunan bir sabır var, ayrılığın kıyısında bekleyen bir aşk var, gözyaşlarından nehirler taşıyan bir hüzün var. Ama en çok da gökyüzüne yazılmış bir aşkın izleri var. Çünkü sen, gönlün bendi yıkıldığında bile, yıkıntılardan yeni bir sevda nehri çağlatan bir şairsin.

Papatyanın rengine yüklediğin anlam, gökkuşağının bahara kattığı ruh, ve kalbe çakan ansız bir şimşek gibi sevdayı hissettiren dizelerin… Hepsi birden şiirinin bir yıldız gibi parlamasını sağlıyor.

Bu yüzden seni ve şiirini tebrik ediyorum. Çünkü bazı şiirler, sadece okunmaz; bir dua gibi, bir düş gibi, bir rüya gibi hissedilir. Ve senin dizelerin de işte öyle—okuyanı bir hayalin içine çeken, orada bir aşka dokunduran ve usulca kalbine papatyadan bir taç takan…