1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
180
Okunma
Kış ortasında, çıplak bir ağaç gibiyim,
Göğe uzanan dallarım sessiz, yorgun.
Köklerim derinde, toprağa sarılı,
Fırtınalar esse de dimdik, durgun.
Rüzgâr eser, soğuk dokunur tenime,
Gölge olamam kimseye, henüz vakit erken.
Ama bilirim, bahar saklı içimde,
Yeşerecek umutlar, sabrın eşiğinde.
Gün gelir, tomurcuklar doğar dallarımdan,
Gölgesinde dinlenir yorgun bir yürek.
Şimdi beklemek gerek, sessiz ve sakin,
Zamanla büyür her şey, aşk gibi,
Yeniden.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz