Temiz kalplerdik biz,
Ne hile bilirdik, ne hurda,
Ne yalan, ne de dolan.
Sonra değişti bir şeyler,
Ne dürüstlük kaldı geriye, ne de mizan.
Masumiyetimizi geçirdiler intihar ipine,
İzlediler can çekişini içinde.

Dediler, “ Değiştin sen,”
Oysa onlardı ipi geçiren.
Sonrasında ne kaldı geriye?
Bir katlediliş, dönüşü olmayan içeride.

Ardından sorguladılar kendi içlerinde,
Neden olduğu gibi insan kalmadı geriye diye?
Oysa bir dönüp baksalardı aynada kendilerine,
Yüzleşirlerdi, bizi mezara sokmaya zorlayanın onlar olduğu gerçeğiyle.

Biz diye bir şey kalmadıysa eğer bugünde,
Tüm insansı bedenler suçludur nihayetinde.
Baktığında aynada kendine,
Ararsın eskinin izlerini yüzünde,
Özlem duyarsın eskiye,
İstemeden olan bu değişime.

Sonrasında nefret duyarsın tüm herkese,
Seni değişmeye iten bu düzene.