ŞEHİRDEKİ YÜREĞİMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Şu an dökülen kelimelerdir yüreğimden...
Derin bir hüzün yalnızlığı hissettim ve kelimeler; yaşayan kalbimdeki yerini böyle buldu.... Yaşamda nefes almak herşeye rağmen güzel...
ŞEHİRDEKİ YÜREĞİM
Dağılan Yürekler şehrinde; kalakalmış bir beden… Nasıl terk edebilir; yürekteki kan tutmuş izleri.. Öyle bir saplanmış ki; Silmek mümkün kü.. Kan lekesi çıkarmı.. Ne şehir terk ediyor yüreği .. Ne de o yürek terk ediyor şehri.. Şehir ve yürek; Yaşamın hangi yarısında bu acıyı çekiyor.. Bak yaşam almış başını gidiyor.. Dur diyebiliyor musun!!… YÜREĞİM BÜYÜDÜKÇE; BU ŞEHİRDE HÜZÜNLERLE YAŞAMAYI ÖĞRENDİM… VE SONRA Hüznü kulaklarımda, kalbimde, hissettikçe… Ruhumu terk etmesini istedim.. Yine de Hüzünlerle YAŞAMAK ?? BÜYÜK BİR YALNIZLIK…. VE ŞEHİRDEKİ YÜREĞİM; Hüzünlerini, yalnızlığında bırakmayı ne çok istiyor… Pakize Sibel KARAOSMANOĞLU 22 EKİM ÇARŞAMBA SAAT 11:00 |
Ruhumu terk etmesini istedim..
Yine de Hüzünlerle YAŞAMAK ??
BÜYÜK BİR YALNIZLIK….
Yalnızlık adına; bu güzel yalnızlık tanımı için teşekkür etsem kabul eder misiniz? Sevgiler...