ALTI ŞUBATTA
Ey bizi yaratıp ruh ve can veren
Dünyayı sallayıp alınmı dedin
Imtihana tutup sınav ettiren
Gayrı kendinize gelin mi dedin

Aylardan şubattı vakitse gece
Ne çatılar kaldı ne tüten baca
O sabah ezanı okumaz hoca
Yere batsın dünya malınmı dedin

Görülmedik afat geldi zamansız
İkiz deprem imiş yolladın ansız
Öyle bir tokatı çaktın amansız
Tükensin mecalin halinmi dedin

Marastan başladı hatayda durdu
Korku sardı birden koskoca yurdu
Bölgeye birikti afat ve ordu
Ağlayan gözleri silinmi dedin

Onbir ilde birden eğdin başları
Yerinden oynattı dağı taşları
Yarım koydun yarın için isleri
Kapansın düz olan yolunmu dedin

Sanki derinlerden kırdın fayları
Birbirine kattın dere çayları
Düz eyledin ili ilçe köyleri
Şimdi halinize gülünmü dedin

Ne umut bıraktın ne can bıraktın
Ne seher bıraktın ne tan bıraktın
Bize bizden yakın bizden ıraktın
Kırılsın kolların dalınmı dedin

Dedinki kullarım gafil gezmeyin
Hakka asi olup yalan yazmayın
Kiyamda kırata tarzı bozmayın
Huşu ile beşi kılınmı dedin

Elli bin kulunu aynı yazıya
Hamile kadına sabi kuzuya
Mezar dedikleri toprak kazıya
Haydi toplu toplu dolunmu dedin

Ömrü geçirdiniz öyle gâf ile
Bilmeden kalırken büyük zâf ile
Zalimin yüzünden mazluma bile
Dünyayı görmeden ölünmü dedin

Kibirlenip gurur ile gezene
Öksüz malı yeyip yetim üzene
Sıra sıra villa saray düzene
Göçüğün altında kalınmı dedin

Zengini fakiri seçmeden ayrı
Enkazdan çıkanın kalmadi hayrı
Yazacak şey çokta yoruldum gayrı
Korkuyla çırpınsın solunmu dedin

Dünyanın çivisi çıkmıştı çoktan
Hilali der korktuk hepimiz toptan
Kul azınca bela gelirmiş haktan
Yoksa görüp ıslah olsunmu dedin
Hamitli HİLALİ Rabia saylam TAŞDEMİR