Kalp değil sanki duvar
Ankara taşı, çimento ve öfkeyle örülmüş
İçeri girmek mümkün değil
Kilitli tüm kapıları
Koçbaşlarının açamayacağı kadar kalın
Yer altı geçitleri tümden kapalı
Nöbetçiler hep uyanık
İlk anki gibi sağlam
Top atsan yıkamazsın


Arama bulamazsın duvar dibinde
Çamaşır askısından yere düşmüş bir çorap
Ya da çığlık atan bir hatıra
Diken kaplamış her yanı
Yorgun sümbül ağaçları çoktan kurumuş


Soru sorsan duvar
Açıklama yapsan duvar
Latife yapsan duvar
Tek yapabildiğim şiir yazıp
Paslı teneke kutular içerisinde duvarın üstünden içeriye atmak
Ve ardından rüzgâr ıslık çalarken
İhtiyar bir bulut gibi yalnız dolaşmak


Yumruklar duvara vurdukça
Sadece sabır taşları kırılır
Bugün bir tavşan çıktı duvar dibinden
Hemen duvara bir kalp resmi çizdim
Bir yöntemi olmalı duvarı geçmenin
Mutlaka bir yöntemi olmalı

Seğmenoğlu