Yüz yirmi gündür komadaymışım
Uyanınca söyledi kuşlar pencereme gelip
Annemin,
babamın duaları korumuş
Babilin asma bahçelerinde yerken üzümü
Kimse gelmemiş hastaneye ziyaretime
Varsın gelmesinler önemli değil
Annem başımda dua etmiş bu süreçte
Babam sayısını bilmedeği tekrar da volta atmış
Sevgi karşılıksız olmalı zaten
Hatır diye bir şeyin varlığıyla muhakkak
Arabasının lastiği patlayınca koştuğum
dostlarıma
Ölümle cebelleşirken ben, aramamışlar bile
Muhakkak Rabbimin vardır bildiği
Bir ders vermek için o yüz yirmi gün öldürmedi
Daha göreceğim ve göstereceklerim var demek
İnsanlığa böylesi de bir ders gerek
Ahmet YOLDAŞ
İzmir 04/02/2025
