ROL
çaresizliğin resmini çizen ressamlar gibi,
çizebilmeyi öğrendim yokuluğunu bu gece.. isyan bayrağının sancısını anlattım; kuruyan gözpınarlarıma düşen yağmur tanelerine.. melhem ararken kanayan yüreğime, gözlerini anımsadım.. hatırımda kalanlarla doyurdum gönlümü ve sonra sana susadım.. yağmur duasına açılan ellerim ve reddeden tanırının dudaklarında azab olan dileklerim.. aldım iyi niyetlerimi yürüdüm, umursamadım.. sahte sevgiler düşürdü maskelerini, ve yönetmen rolleri dağıttı.. ben, sevda sokağının arabesk akşamlarında, sokak çocuğu figüranlarını oynadım.. hep yek tesadüf değildi, hayat kumarında atılan zarların.. cehennemi hedef gösterdi, peki ama neydi amacı rolümü yazanların? anlayamadım.. seni anımsadım bu gece ve oynadığım rolümü sensizlikle yaşadım.. başardım yine mutsuzluğu, taşırdım elimi tuttuğun limanda sabrımı ve aldım elime umutsuzluğu.. anımsadım gözlerini bu gece, ömrüme baharı yaşatamadım.. ilk yönetmenim, tek kurtuluşumsun.. uzun gece mesailerinde ölüm soluğunu ezberlerken enselerimde, birde bu role alışamadım alışamadım.. |