Gelenler bu dünyaya, yaşamak deyip durur,
Ayak basıldı aya, insan insanı vurur (!)
Aydınlığı arayan karanlıkta ne durur?
Hakikati isteyen ışıklı yolda yürür.

“Muasır medeniyet” deyip deyip duranlar!
Maviyi kirletiyor, yeşili koruyanlar!
Hayvanları koruyor çocukları vuranlar!
Uzayda mı bulacak barışı arayanlar?
Çöle inmedi mi nur, karanlıkta duranlar?

Açılıp saçılarak ilk çağda kalmak niye?
Örtüye saldırarak gerici olmak niye?
Âdemi unutarak maymunu anmak niye?
Taklitçilik yapmayı çağdaşlık sanmak niye?

Gelenler bu dünyaya, giderken birer birer,
Hayırla yâd edilmez gülleri solduranlar.
Goncayı koparıyor gül bahçeye girenler,
Huzur bulamaz elbet zamanı dolduranlar.

Ne kaldı el değmemiş, ne kaldı parıldayan?
Her lahzada bir vuslat, yok sevgiden haz duyan.
Kulağını tıkıyor sevgi sözcüğü duyan,
Uzayda mı bulacak barışı arayanlar?
Çöle inmedi mi nur, karanlıkta duranlar?

Rizeli Halk Şairi Adem İmdat KESİCİ (ÂŞIK HOCA ADEMÎ)