AYIYA DEMEM DAYI
Köprü geçeyim diye ayıya demem dayı,
Kıymet bilmeyenlere olmam kemençe yayı. Yakışanı giyerim, takip etmem modayı, Ayırdım birbirinden beyaz ile karayı. Rize’de kalsam bile unutmam Ankara’yı, Samimi dostlar ile daha açmam arayı. Sevdiğimi görünce içerim demli çayı, Ben herkese söylemem kalbimdeki yarayı. Köydeki evim yeter, bilmem köşkü sarayı, Soğan ekmek alırım, kullanırım parayı. Tuzu kuru olanlar unutur fukarayı, Beni anlamayanlar çalsın başka havayı. Şaka anlayanlara yaparım makarayı, Zaten tecrübe ile doldurdum kumbarayı. Hiç kimse anlamadı kalbimdeki sevdayı, Aşkımın ateşiyle yakacağım dünyayı. Hiç bir zaman görmedim bana çıkan kurayı, Doğduğum günden beri bekliyorum sırayı... Rizeli Halk Şairi Adem İmdat KESİCİ (ÂŞIK HOCA ADEMÎ) |