3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1225
Okunma
Yaşım altı
Bir gün siyah takım elbiseli amcalar kapımızı çaldı
Abimi aldılar
Anlamadım ama ağladım
Anam da ağladı
Babam da
On yıl geçti aradan yaşım onaltı
Bir barikat arkasında buldum kendimi
Bir umut neferi
Sokaklar dizilmişti korkularıyla arkama
Yaşım onaltı
Yaşıtlarım el eleyken sevgilileriyle
Benim ellerim kelepçede
Ufacık bir pencere güneşim
Yarimin saçları hasretim
Üç duvar, bir kapı
Olmamalı benim mezarım
Ben hak, adalet, ekmek dedim
Kavgayı seçtim
Yaşamayı çok istememe rağmen
Ölebilirim! Dedim...
Yaşım yirmialtı
Kaldırdılar beni son uykuma daldığım yerden
Nasırlı eller
Örttüler üstüme ebedi yorganımı ve umutlarımı...
Cevap Yaz