Gözümde tebessüm, fikirde yalnızım
İçimde depremler, samimiyete açım
Dışım kalabalık, dostluğa kararsızım
Akortu bozuk hayatta; çalan sazım..

Yüz gülümsüyor, niyet farklı aslında
Binlerce tilki dolaşıyor, yuka aklında
Benden içerdeki ben, bunun farkında
Gülleri solmuş bahçede; bir yazım..

Zenginlerde bir afra var, bir de tafra
Fakir kıl aldırmıyor, kıskançlık ultra
Geçmişte ortak kurulurdu, bu sofra
Atadan gelen töre; olsa alın yazım..

Akraba oldu mal mülk; kan bağı değil
Dostluklarımız da sahte, samimi değil
Biliyorsun mülk Allah’ın, bizimki değil
Bu kibir neden desem; geçmez nazım..

Pandemi oldu bak, güzel bir bahane
Dost köyleri olmuşlar, hepten virane
Bir olmak acı verir, yalnızlık şahane
Sorulamıyor deniliyor ki; neme lazım..

Kutu içinde kutu, bilinmez ki ne var
Oyun içinde oyun, dışarda kalan var
Dilinde cevap hazır, kırılanlar mı var
Demiyor bir insan; etmiyor ki hazım..

Şimdi laf sokmak, çok moda olmuş
Çocukça düşünceler, değer bulmuş
Hatır sayan insanın, gözleri dolmuş
Sarraflar bronz satıyor; ümitsizim..

Dünyaları dağıtan, bozan da benim
Dostlarımı kıran, hayali yıkan benim
Tatlı dil, güzel söz, güler yüz benim
Görür göz, işitir kulak; susan ağızım..

Ne olur kırmasak, üzmesek biz bizi
Vermesek yakınımıza, derin bir sızı
Güldermesek zalimi, hep değersizi
O eski günler geri gelir; şüphesizim..

Et ve kemikten, oluşmuştur bir insan
Değer katan da ruhuna, tatlı bir lisan
Olmazsın asla kaybeden, bir sarılsan
Bu gerçekler Ahmet’im, YÜREK SIZIM..

01/08/2020
Ahmet ÇOLAK