DAMLAYA DAMLAYA
Damlaya
damlaya sen oldun yedi kuşak önce. Nuh anımsar o günleri. Güneş yeni doğmuştu göğün kucağından. Damlaya damlaya ben oldum sende. ------------------------------------------------------------------------------------------------------ HURAFE Şimdi sonbahardan kalma bir ayaz Gelip bulur ellerimi Kimsin diye sormadan Bir memleket bilir içimdeki son kalan yalnızlığı (Yar bile sevemeden ananın avucunda aklandım) Şimdi sonbahardan kalma bir alışkanlık Ellerim hep ceplerimde gezerim Belki talih son kuşunu gönderir belki unutur Eski alışkanlıktan mütevellit Kendimi bildim bileli insanlar mutlulukçuluk oynarlar deniz nazım. |
Hak eden yüreklerde, değerini bulsun dilerim...
güzelliklerle kal....
sevgiler