PİŞMAN OLURSUN (517.)
Hayat her isteği vermez insana
Bilmiyorum var mı böyle kudretin Yalnızlık okları dönünce sana O zaman anlarsın kimi kaybettin Devasa bir yürek varken bedende Pişmanlık başlıyor çekip gidende İstemsiz titreme başlarsa tende O zaman anlarsın kimi kaybettin Gönül tüm hüznünü takındığında Gece bensizlikten yakındığında Gözlerin yollara bakındığında O zaman anlarsın kimi kaybettin Bazen çaresizlik el ayak bağlar Terk edip gidenler gizlice ağlar Hasretim ne zaman yüreğin dağlar O zaman anlarsın kimi kaybettin Düşmüşüm böylesi gizemli aşka Günahım neydi sevmekten başka Zamanla gönlüne düşerse keşke O zaman anlarsın kimi kaybettin Fatma Ayten Özgün |