ZAMANIN MEYHANELERİ
Zamanın meyhanelerini dolaşırken
Hasretinden orak savurdum kalbime Işığından renk ektim ufkuma Bulutundan salıncak bağladım göklere Gönlüme mevsimin sisleri çökerken Gecenin gemileri açılır meçhule Zamanın perdeleri kalkar şafağa Yıldızından rıhtım yaptım gemilere Karanlığın renkleri yüzüme düşerken Denizin feryadı vurur meyhaneye Yârin gözleri düşer şarabıma Ay ışığından volkan çıkardım enginlere Zamanın prangaları kadere takılırken Güneşin sürgünü çöker geceye Dağların etekleri sarılır karanlığa Mahpushanede kader yıktım kelepçemde Yârin elvanları düşüyor zamanın kumsalına Hasretin limanları yanıyor kalbin sahilinde Sevdanın rüzgârları kavuruyor feryadında Kaderin gemileri demirliyor gönül denizinde |