AYNALARA KÜSTÜM BEN
AYNALARA KÜSTÜM BEN
Yeniden suskunluğa büründü; Deli yüreğim. Boş vermişlik; Umursamazlık yapamıyorum. Aynaya baktığım zaman; Peşinden acı ve hayal kırıklığı. Ben mi çağırıyorum? Aynalara küstüm ben. Değil aynaya bakmak; Yanından bile geçmek istemiyorum artık. Kendimi ayna olmadan bile; Görebiliyorum artık. Kim mi küstürdü? Cevabını bildiğin soruları sormak; Senin adetin. Yine sen; Ah sen. Başımın belası; Gönlümün derdi sen; Öğrenemedin sen; Öğretemedim ben. Acımayı; Merhametli olmayı öğretemedim sana. Yordun; Bıktırdın beni. Ben sustukça; Korkuyorum sandın. Bazen susmak; Cevapların en güzelidir. Ne söyleyeyim sana? Ne demeliyim? Konuşmak değil; Bazen bakışlar anlatır her şeyi. Anlayabilene; Tek bir bakış yeter. Kime konuşuyorum? Anlamayacaksın zaten. Ne olurdu? Azıcık sevgi; Azıcık merhamet gösterseydin ne olurdu? Çok şey mi istedim? Sevmek ve sevilmek; Benim hakkım değil miydi? Aynalara küstüm ben; Mutsuzluktan başka bir şey yok. Çile çekmeyi iyi bilirim; Sefa süremesem bile. Daha çok; Öğreneceklerin çok. Sen istemesen bile; Hayat öğretecek sana her şeyi. AYKUT UYSAL |