Melankoli
Ben çok öldüm sizin görmediğiniz kederlerimde
Kaç kere toprağa verdim kendimi Ardımdan bir fatiha üç lanet okuyarak Ayakta kalmak zorunda oluşumu Güçlülük sanıyorlar Dik tuttuğum başım artık ağır geliyor Annemin gidemediği yerden Gidemiyorum ben de Kızım bakamıyor canımın acıdığı yerden Kızdığı yerde ömrümün kırıklıkları Sustuğum yerde konuşamadıklarım Kaldığım yerde kaçamadıklarım Ağrılarım hep aynı yerden başlıyor Kahrolduğum yerde çarptığım kapılar Yıkılan duvarlarım aynı yerde Aynı yerde tükürdüm Ağzımda beklettikçe tiksindiğim küfürlerimi Rahman’a kırgın bir yanım Bir yanım O’ndan başka gidecek yer bulamıyor Sonum nerde, nasıl, ne zamandır bilmem Bir yanım bu dünyaya küskün gidiyor... |