Bu sabah yolumda binbir gazel
Her çıtırtı bir can teslimi, hikaye...
Herbiri ayrı renkte, kim kime
Tutundukları dallarda elvedalar aheste

Bu sabah içimde bir ayaz nefes
Bilmem ortasından mı
Bilmem ki sondan kaçıncı
Ama saplanır buz kesmiş bir bıçak
Her çekişte ciğerime.

Yaşam hep mi aynı renkte tutar acıları Çocukluk farkındalıktan uzaktı da
Yetişkinlik farkındalıkla iç içe
Tutunduğum hangi nefes
Hangi renk şuan benimle.

Gidenlerle yaşayamadığın;
Yerinde duran
İçinde kanayan
Renklerinle değil yaşamak.
Gidenlerin renkleriyle
Nefes almakmış oysa yaşamak.

Öyle istemsizce
Gidip renklerinde bir yerde
Buluyorsam seni
Ve yeni ayın parıltısında
Gülüyorsa tüm gazeller bana
Bir bulutun ardına saklanıyor
Ve benle şakalaşıyorsa yeni ay
Ve birbir, her anın gibi
Düşüyorsa yapraklar üstüme
Ben yeryüzünün sesini bilmem
Renkleriyle konuşurum

Suskun olmaz
Delidir bu bakır ahengim
Bir adım zahirdir benim
Bir adım bâkir
Ben hala 5.mevsimim
Ve ben hâlâ Eylül’deyim.

Eylül mü?

O benim yolumdaki
Bilmem ki kaçıncı durak.
Dönüp dönüp gelecek
Ve beni de geçecek birgün...
O sonsuz bir devinime mecbur
Tamam da,
Benle ne ilgisi var?

Tekrarı olmayacak bir hüznün
Son demine kadar,
Her Eylül’de mükerrer kayıtları tutulan
Bir sonun Teşhircisiyim ben,
O kadar.

Eylül derki her dönğüde, bittim dediğin an
Yeni bir başlanğıca yelken açılır heran
Şahlanıp ardına atılmazsa hazan
Bilki hepsi yanlış ve hepsi yalan

Çünkü gerçek şahidiyim bozacının
Sonu olan belli aslında
Ama oturmuşum
Şıracısıyım Eylül’ün
Hepsi şuncaz zamanda
Bu renklilikte gizli...