VAY DELİ SEVDAM
Ne zaman çıplak gözlerle baksam şehre
Ağırlaşır Şehirler doğar Yokluğun çoğalır Yıkıntı yüreğime çökmeye hiç çekinmezler Sen ve ben Böylemiydik Acımasız Bak bir inilti var yankıda kalmış Bir bebek var kundağını parçalamış Bebeğim derdinya Ve sen Dişlerini sıkıyorsun yine Ben ağlıyorum diye Ahh Ah ne ahlar öğrendim Ne vaylar öğrendim bilsen Yokluğun Yokluk Aşka kapanmaz kabuk Her şehre seni sordum O burdamı Senden geçtimi Gördünmü onu Hep aynı soru Yüreğimi kusan seni susan Her yer sanki düşman Söylemiyorlar Senide benide tanımıyorlar Peki ben şimdi neresine durayım hayatın Neresine yakışırım Söylesene Bugündemi susacaksın Peki sus |
Zoru gurbeti veya gurubeti içte hissetmektir.Allah muhafaza!
Hoş kal.