Kapandığını sanırsın
Bazı yaralar kapanmaz
Acını iyi tanırsın
Bazı yaralar kapanmaz

Hatıralar tuz buz olur
Çok sandıkların az olur
Zannedersin ki yaz olur
Bazı yaralar kapanmaz

Alıp başını gitsen de...
Kendi kendine yetsen de...
Sen kapanır zannetsen de...
Bazı yaralar kapanmaz

Gönül yolundan şaşınca...
Hüzün kabından taşınca...
Dert azalır paylaşınca
Bazı yaralar kapanmaz

Dünü yaşatır her anı
Mâzi bırakmaz yakanı
Çoğu kere sıkar canı
Bazı yaralar kapanmaz

Yürekten taşınca gamlar...
Dile gelir sırlı camlar
Gözlerinden hüzün damlar
Bazı yaralar kapanmaz

İyileştirse de zaman...
Yamandır bu gönül yaman!
Kimisine vermez aman
Bazı yaralar kapanmaz

Kara günü aklasan da..
Gözyaşını saklasan da
Sol yanını yoklasan da...
Bazı yaralar kapanmaz

Gölgen sayıp izlesen de...
Bir ömür yol gözlesen de...
Yandığını gizlesen de...
Bazı yaralar kapanmaz

Kendini kandırma gönül!
Ateşte yandırma gönül
Ağıya bandırma gönül!
Bazı yaralar kapanmaz

Aşktan gayri bilgi yoktur
Sevgi yoksa ülkü yoktur
Dünü silen silgi yoktur
Bazı yaralar kapanmaz

Uzanacak el isterim
Diken değil gül isterim
Bunu sen de bil isterim
Bazı yaralar kapanmaz

Yüzlerde ar olmayınca...
Yürekte har olmayınca...
Yanında yâr olmayınca...
Bazı yaralar kapanmaz

Hasret yüreği yakınca...
Yaşlar su gibi akınca...
Gönül gözüyle bakınca...
Bazı yaralar kapanmaz

Aşk yürekten soyutlanır
Tasalı kalp bulutlanır
Gönül bazen umutlanır
Bazı yaralar kapanmaz

Mecnun’a sor, kimdir Leylâ?
Geceye sor, nerde ayla?
Gez gez bitmez, gönül yayla
Bazı yaralar kapanmaz

Gözünden yaş dökmeyenler...
Yâre boyun bükmeyenler...
Nerden bilsin çekmeyenler?
Bazı yaralar kapanmaz

Bir huzur, bir çilesiniz
Seven kalbe kölesiniz
Bunu böyle bilesiniz
Bazı yaralar kapanmaz

Hicranı aşana kadar...
Yanıp da pişene kadar...
Toprağa düşene kadar...
Bazı yaralar kapanmaz

M. NİHAT MALKOÇ