Eski Bir şiirim

Et kemikten bir binaya oturdum
Bin bir türlü görünüşe büründüm
Nasıl görür isen öyle göründüm
Her şey bahanedir var olan benim

Anne oldum küçümsendim atıldım
Çocuk oldum küçümsendim satıldım
Bilge oldum yalnızlığa katıldım
Her şey bahanedir var olan benim

Çok konuştum gevezelikle dışlandım
Bu nedenle bende biraz hırslandım
Baktım gafil uykudadır uslandım
Her şey bahanedir var olan benim

Bazı ummanlara dalıp da durdum
İnsanlara bakıp kendimi buldum
Dünya hanesinde birazcık durdum
Her şey bahanedir var olan benim

Her zaman mazlumdum sabırla durdum
Böylece kendime çıkar yol buldum
Hep ezilenler ile ağlayıp güldüm
Her şey bahanedir var olan benim

Her yerde insanları izleyip durdum
Onların halini gizleyip durdum
Kendin bilmezleri her zaman bildim
Her şey bahanedir var olan benim

Sessiz oldum dervişliğe büründüm
İnceledim incelekten süzüldüm
Kibirliler yanında hep ben ezildim
Her şey bahanedir var olan benim

Biriz dedim birlemeye çalıştım
Alaycılar alay etti alıştım
Gönlümdeki padişaha danıştım
Aşık İlyas a der var olan benim