GÜNAYDIN DOSTLAR HAYIRLI BİR PAZAR OLSUN İNŞALLAHSAYGI SEVGİLERLE

Nilüfer çiçeklerinin saltanat sürdüğü uzun boyunlu kuğuların nazlı nazlı dolaştığı, balıkların dipten yüzüp, göle verdiği güzellikleri anlatmak mümkün değil.
Baharda etrafını bin bir çeşit güllerin açıp, doğaya olan güzelliğe güzellik kattığı günlerde, kuğu ailesi çok mutluca gölde yüzmeye geldiler.
Anne baba kuğular önde, yavru kuğular arkada, bütün azamet ve muhteşem bir görünüşle suya daldılar.
Yavrularda peşlerinde, en arkada kalan küçük kuğu tereddütle ayağını suya daldırdı çekti.
Of dedi!.. Yüzü cem kardeşlerine baktı anne babasının ardından gidiyorlardı.

Yalnız kalmıştı ama bütün cesaretini toplayıp daldı suya, batıp çıktı, yuvarlandı ama topladı kendini.
Yüzmeye başladı. Ne güzeldi çok mutlu oldu ve kardeşlerine yetişmek için biraz çabaladı ama vaz geçti.

Kaybolma imkânı yoktu, niye telaş etsindi…
Etrafına bakarak yüzmeye daldı, ne güzeldi, nilüfer çiçeklerini gördü, ne çoklardı.
Yeşil yaprak üzerinde beyaz çiçekler anlatılmazdı.
Hem yüzüyor, hem seyrediyordu. Acaba bunlar yenir mi diye düşündü.
Bir tanesine gagası ile gagaladı ve bir çığlık koptu, zavallı küçük kuğu bir sıçradı ki ödü koptu.
Anne diye bağırdı ve biraz gidince döndü.
Neydi bu ses diye güzel bir nilüferdi bağıran…
Canımı yaktın diyordu…

Küçük kuğu şöyle baktı, niye bağırdın ki çok korktum…
Yaa!.. sen beni gagaladın nasıl bağırmam, canım yandı..
Kusura bakma ilk defa gördüm, yenir mi diye baktım…

Yenir miymişim bilmem anlamadım ki…
Küçük kuğu şaşkın yenmeyiz biz çiçeğiz…
Ama çok güzelsiniz bakmaya doyamadım…
Evet güzeliz güzeliz de sen birazcık çirkinsin..
Küçük kuğu şaşkın!..
Çirkin miyim?..
Evet çirkinsin…
Zavallı kuğucuk iyi öyle olsun ne yapayım diye üzgün bir şekilde yüzmeye başladı…

Nilüfer çiçeği ardından bakıp, dur gitme kötü niyetle demedim, kızma diye seslendi.
Kuğu geriye bakıp; yok kızmadım, niye kızayım ki darılmada.
Seninle arkadaş olalım, ne dersin?...
Ama şimdi gitmem lazım ailemi bulmalıyım, hoşça kal diye yüzüp gitti.
Çok üzgündü, demek çirkinim. Oysa annem, babam çok güzeller, ben onlara benzemeyecek miyim diye söylenerek annelerini buldu…
Annesi neredeydin seni arayacaktım diye baktı…
Yok öyle bir dolaştım anne.
Anne ben çok mu çirkinim diye sordu…
Annesi şaşkın; kim dedi sana çirkin diye.
Kimin dediği önemli değil çirkin miyim?..
Hayır, annem çirkin değilsin, hatta çok güzel bir genç kız olacaksın.
Güzel bir kuğu kızım sana bunu kim dedi ise çok pişman olacak.
Bunu unutma olur mu?..

Küçük kuğu iyi demekle yetindi…
Günler geçiyordu, her gün göle geliyorlar, saatlerce yüzüp, nilüferlerle sohbet ediyordu.
Artık arkadaş olmuşlardı.

Küçük kuğu günden güne büyüyor, annesinin dediği gibi güzelleşiyordu.
Onları seyretmeye onlarca insan geliyor, bazıları yiyecek atıyordu.
Kuğular bu yiyecekleri kapıp yiyor, çocuklar bunlara bakıp gülüp, neşe dolu vakit geçiriyorlardı…
Nilüferler çok mutluydular…
Aralarında kuğuların dolaşmaları onlara ayrı bir güzellik katıyordu…

Küçük kuğu artık güzel bir kuğu olmuştu, uzun boynu ile salınıp yüzdükçe nilüfer çiçeği ona söylediği çirkin lafına bazen özlüyordu.
Ama kuğucuk; üzülme, bak artık çok güzelim diye gagası ile nilüfere dokunuyor, yerim seni diye takılıyordu…
Günleri çok güzel geçiyordu...

Bir gün küçük kuğu nilüfere gelip; biliyor musun ben galiba âşık olacağım dedi. Nilüfer gülüp, kime bana mı diye takıldı…
Kuğu sana zaten aşığım canım diye nilüfer çiçeğini gagaladı.
Nilüfer çiçeği yapma gıdık alıyorum diye suya daldı çıktı…

Kuğu şakayı bırak, bak karşıdaki kuğuyu gördün mü?...
Etrafında pek çok kuğu var…

Evet gördüm çok güzeller.
Ama ben şundan hoşlanıyorum diye kuğuların en alımlısını işaret ederek; işte ben ondan çok hoşlanıyorum ama o beni hiç görmedi…
E göster kendini…
Nasıl yani?..

Git yanına çok güzelsin bir görsün seni…
Utanıyorum ne diye gideyim?...

Nilüfer yanında olan çiçeklerden bir tane koparıp kuğunun boynuna geçirdi. Bak bir harikasın, şöyle dolaş biraz yüz, o tarafa, göster kendini diye kuğuyu gönderdi…

Küçük kuğucuk nazlı nazlı yüzerek diğer kuğuların yanlarına gitti, salınıp dolandı kendini gösterdi, diğer kuğularda ona selam verdi.
Kuğucuk çok heyecanlı idi, biraz daha dolaşıp nilüferin yanına geldi…
Allah’ım heyecandan ölecek gibiyim…

Niye ne oldu?..
Hiç gittim yanlarına…
Gördü mü seni...
Evet gördü, öyle yakışıklı ki içim eridi. O beni nasıl buldu acaba..
Bekle gör dedi nilüfer…
Gün öyle geçmişti…

Ertesi gün küçük kuğu, nilüferler arasında dolaşıp vakit geçirirken geldi o güzel yakışıklı kuğu…
Küçük kuğu şaşkın, baka kaldı merhaba diyen sese.
Ne diyeceğini bilemedi ve zoraki merhaba diye bildi…
Kızarmıştı utancından…
Merhaba seni yeni gördüm, arkadaş olalım mı dedi genç kuğu, ne dersin?..
Bilmem diye kelimeler zor çıktı dudaklarından…

Nilüfer gülüyordu onun haline…
Olun olun dedi. Kızımız çok güzel ve baksana genç..
Evet çok güzel Kuğulu gölün en güzel kuğusu diye iltifat etti... Onunla artık arkadaşız...

Günleri güzel geçmişti, beraber yüzmüşler, nilüferlerin aralarında konuşarak, bazen de şarkılar söyleyerek geçirdiler günü…

Herkes mutluydu, bütün bir yazı hep beraber geçirmişlerdi. Kuğulu gölün kuğuları nilüferleri, rengarenk balıkları dostça, arkadaşça, severek, sevişerek geçti yaz günleri…
Artık havalar değişmeye başlamış, son bahar kendini iyice belli ediyor, ağaçlardan yapraklar dökülüp, bu güzel gölü bir başka aleme döndürüyordu…

Kuğular evlerine çekilirken, nilüferlere veda etmişti, yanağını okşamış, canım bir daha bahara yine beraber oluruz bizim çocuklarımızla diye..
Ve güzel gözlerinden birkaç damla yaş akmıştı…
Nilüfer ağlama diye bildi, o da üzgündü, çok güzel bir yaz yaşamıştı…
Artık kocamış, solmaya başlamıştı…
İnşallah sene ye yine buluşacağız, yine beraber olup, bu güzel gölde sizlerle güzel günler geçireceğiz… Ben buna inanıyorum, bu göl her yaz kuğuları nilüferleri renkli balıkları ile hep mutluluk saçacak…
Hadi gidin şimdi.. Seneye görüşürüz diye ayrıldı kuğular…

Nilüferlerde bu güz günlerinde artık yok olup baharı beklemeye başlayacaklardı…
Birkaç çiğ damlası aktı nilüferin gözünden, bahara bahara dedi içinden bahara artık…
Yumdu gözlerini, geçmişini düşleyerek geçirdiği güzel günleri ve küçük kuğuya çirkinsin dediği anları anarak daldı uykuya mutlu gülümseyerek…
AYŞE KARAN