KARAMAN.. / MÜNİRE ÇEVİK
*
Yaylalardan serin, esiyor yeller
Türk türküler şakır, şirince diller
Sen ne güzelsin ne, bilsin yad eller.
Dillere destansın canım Karaman.
*
Karadağ"da koşar, yılkı atları
Koyunu kuzuyu, besler otları
Seninle gönlümü, tutan okları..
Gönlüme sultansın canım Karaman.
*
Karaca Oğlanın, ayak izine..
Nail olmuş Yunus, Emre gizine
Mehmet bey le sahip, çıkmış özüne
Bilimde, kültürde, yönüm Karaman.
*
Aşkla su taşımış, Göndet gözüne
Toroslardan güller, döşer gönlüme
Havasıyla ömür, katar ömrüme..
İlim bilim ile, yürür Karaman .
*
Yunus Emre ile yürekler taşmış
Piri Reis’in ünü dağları aşmış
Şeyh Edebaliyi, bağrına basmış
Alperen halimle, canım Karaman
*
Yaylalarrdan coşar, Göksunun suyu
Söyler Karamanın, alt yanı kuyu
Mertlikle yoğrulur yiğidin huyu..
Şebingül kokulu tenim Karaman.
*
Müniremde senden, ayrı kalınca..
Antalya’nın sıcağında yanınca
Özlemle gözüme yaşlar dolunca..
Tutacak dalımsın Han"ım Karaman..

Münire Çevik
22.06.2019