GARDİYAN
GARDİYAN 1972 hapishaneden
Küstüm ahbaplarım kadere küstüm Turalı saçlarını bağrıma bastım Anadan atadan umudu kestim Hallarımı bilenim yok gardiyan. Hapishanelerde düşmüşüm hasta Haber göndermezler eş ile dosta Gündüz kederliyim geceler yasta Gözyaşımı silenim yok gardiyan. Yürüdü de gözyaşlarım yürüdü Cahil ömrüm zindanlarda çürüdü İçim yandı ağzım dilim kurudu Bir yudum su verenim yok gardiyan. Abbas Tezcan dost düşman tanıyor Dost acısı yüreğime iniyor Ateş düştü ciğerime yanıyor Pınarlardan su verenim yok gardiyan. |