Başıboş uçuyor
Gecenin orta yerinde ruhum.
Sırma sarı varaklar üstünden şavkı vururken ayın
Yosun kokulu deli dalgalar aslında doğru durmayan.

Mekan, altından akıyor yıldızların,
Naftalin kokusu hızında yer değiştiriyor zaman
Zifiri karanlıklar basıyor her fikrimi
Acılar birbirine gebe, sancılı, erken dönem düşünceler.
Kanser bu kabullenemeyişler

Yorgan altından izlenen gölge dansları gibi
Ürkütücü hissedişler
Ve anne koynuna sarılıp kurtulmak ister gibi
Savunmasız kocaman yürekler.

Gecesin,
Alıpta koynuma
Döşümün en ince kuytusuna kadar Girsen sessizce kimse görmeden
Yok öyle değil işte
Kâbussun,
Alıpta döşümün orta yerinden yararak Hançerle söküp atmak kadar çaresizce

Sen misin seni sen yapan
Yoksa ben miyim seni benim diye düşlerimde ağırlayan.
Bendeki seni
Giyinsen artık çıplak yüreğine
Isınırdı bedenin.