SAVAŞ
Tozlanmış yanaklarda gözyaşının izleri
Savaşın çocukları ekmek için ağlıyor Çaresizce izlemek kahrediyor bizleri Ürkek şaşkın baķışlar yürekleri dağlıyor Korku açlık ve yıkım bu heybede zulüm var Ateşe odun veren duymuyor sanki duvar Elinde silah olan sürüye olmuş davar Merhem olmayı değil öldürmeyi yeğliyor Oyuncak beğenmiyor kimi uzak ellerde Ağaçlar süsleniyor her sene noellerde Dostluk barış insanlık kalpte değil dillerde Paranın kirli yüzü gözlerini bağlıyor Doymak bilmeyen toklar gitti nice karunlar Altınla gömülünce kaldı mı firavunlar "Hep bana" demeseniz tükenecek sorunlar Kimisi can derdinde kimi gönül eğliyor Dünya da çok yoruldu bitmez savaşınızdan Birgün bir rüzgar alır o aklı başınızdan Çekin ellerinizi kan kokan aşınızdan İsyan etti kalemim hıçkırıyor çağlıyor Asuman Apul |
-savaş, adaletsizlik ve insanlığın bozulan değerleri gibi evrensel meseleleri başarıyla ele almışsınız.
-toplumlarının konforlu hayatıyla savaş bölgelerindeki çocukların çektiği zorlukları ironik bir dille karşılaştırılıyor olması günümüz dünyasının içler acısı halini anlatıyor.
-sadece günümüz için değil, geçmiş ve geleceğe dair de evrensel bir mesaj taşıyor.
-şiirde bir çok uyarı var ve güçlü bir şekilde anlatılmış akıcı ve akılda kalıcı etkisi oldukça güzel.
Bu duygu dolu eser, okuyan herkesin yüreğine dokunmayı başarmış olmalı.