ne olur
NE OLUR GÜL
İlk şiirimdi gülümse Demiştim Bilmiyordum kan kardeşliği nedir Perihandı Perihan bana yardımcıydı. Aynı sırayı paylaştık dört yıl Ben de söyledim Gösterdim yazılılarda kağıdımı O gündüzlü ben yatılı Zaman zaman koluma girerdi Ama benim kan kardeşimdieldiğinde Yaşımız büyüyordu Bana dokunuyordu Beni ateş basıyordu Heyecanlanıyordum Beşinci sınıftık Etütlere de gelmedi İki de bir şiirimde yazdığım dizeleri Unutmamış tekrar ediyordu “Ne olur gül” “gülümse ki gülelim” geldiğinde yıl sonu beşinci sınıfta kaldı. Perihan hala gülüyor. Babası İbrahim Amcadan duydum ki Perihan dışarıda gülüyor Evde somurtuyor Sarıoğlan dediğim çilli Mehmet’i sevgili tutmuş. |