Bitti dediğin gün anladım öldüğümü
Meğer aldığım nefes atan kalbim senmişsin.
Nasıl çözeyim sana bağlandığım kördüğümü.
Gömdüğün mezarıma pembe güller ekmişsin.

Suçum yoktu herşeyden çok seni sevdim
Gördüğüm her güzellikte adını andım
Belki gerçekten seversin diye kendimden geçtim.
Bitti dediğin an kor ateşlerde cayır cayır yandım.

Neden bağladın ki kendine bu kadar
Sana olan tertemiz sevgimi hiç mi görmedin
Öldürmeseydin gelirdim seninle cehenneme kadar
Gözyaşlarımda boğuldum da ellerinle silmedin.

Verdiğim değeri hiç mi önemsemedin.
Sana hiç mi mutlu huzurlu hissettirmedim,
Anladım tahammülün kalmadı beni sevmedin
Anladım bir köpek kadar yokmuş değerim

Şimdi aklımı mı kaybettim her yerde sen varsın
Bu kocaman şehirde yapayalnız bir başıma kaldım
Yaşayamıyorum ki her an aklımdasın
Sanki Karadeniz’in soğuk sularına daldım.

Hatıranı unutur muyum, kokunu, ellerini
Geceler bitmiyor gelince aklıma güzel yüzün.
Bir tutam umut vermedin, kaçırdın gözlerini
Artık kulaklarımda çınlıyor o son sözün.

Beddua etmem hep mutlu ol, ben yansam da
Yaralı bıraktın, eksik, tamamlanmam asla
Geceleri rahat uyu ben olmadan aklında.
Benim gecemse artık gözyaşıyla yasla.

Beddua etmem her zaman gül sen,
Bir daha asla ben göremesem de.
Olur ya bir gün aklına gelirsem.
Haberim gelir ben yanına gelemesem de.