Çocukluğumun Dost ElindeŞişşt sen, sen baksana! Sana diyorum duymuyor musun beni? Dedi çerçevenin içindeki çocukluğum. Arkamı döndüm sessiz adımlar eşliğine benzer, Dingin bir boşlukta çalkalandı ruhum. Yüzümde eskiden kalma tebessümle, Gülümsedim 6 bilemedin 7 yaşımdaki halime. Sen konuşuyorsun dedim ama nasıl? Dudak büktü, Ayşegül baktı uzun uzun yüzüme, Ve başladı anlatmaya, Ben çocuk oldum o büyük adeta. Öğütler havada uçuştu geleceğe ışık, Işık tutarcasına geçmişe isyân değil asla! Tam uyanmışken çocukluğumun dost elinde, Gözlerim ve yüreğim sevinç içinde. Vedalaştık şimdilik ömür geçidinde. Çocukluğum dev gibi büyüdü benliğimde. |