İSTANBUL’UN MAKAMI HÜZÜNne çok umudu öfkeye sarmış, gülçehre dolanır, bir kız kulesi hüznü yürümüş, bir galatanın süsü sürülmüş, karılmış bir ekmek kokusu, suskunun dili olsa, konuşur mu morcivert, dilini eşek arısı sokmuş, o yan benim, bu yan benim, taşı toprağı mayam, adım adım gülçehredir taşım, bir gülçehre taşımış, bir de yorulmuş, bir de taşmış, karadeniz, akdeniz, marmara dememiş, taşmış dilini eşek arısı sokmuşcasına, insanlar çoşmuş, adıma adım verirken, taş değil, toprak değil, altında altın ararken, koluna çil çil simit takarken, ne o yan benim ne bu yan, İstanbul’un makamı hüzün, dilini eşek arısı sokmuş adı gülçehre… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |