ÖMÜR ÇÜRÜMÜŞ PATİSKALARIN ÜZERİNDEKİ SOLUK MOR MENEKŞELER GİBİne hayallerle işlenmiş, belkide sadece dişlenmiş, her biri başka ahların yolcusu, sonu görünür dilde vahlar ile, ilk adım, ilk kıpırtı, ilk sesin, son olduğunu bilmeden veda, belkide sadece eda, hep bir anı, hep bir sessizliğin sesi, hep bir yalnızlığa yakarış, kimse yalnızlığa merdiven örmez, kimse duvarların arkasında bir iç sesine mahkûmiyet dilenmez, kimse istemez ama seçilmişsindir, istemiyorum desen de duyan olmaz, duvarlarda konuşmuyor ki, aynalarda yansıtmıyor ki, hepsi ama hepsi hurafelerin masalı, ömür çürümüş patıskaların üzerindeki soluk mor menekşeler gibi… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |