uzun muydu vakit,
kısa mıydı tik tak,
uzun bir zamandan dökülen anlar örtüsü,
şimdi çırpıp çırpıp asmak,
belki de kasmaktı,

buzlu bir görsel şöleni,
belki de akıp giden akıl oyunu,
ilk abaküs toplama,
ilk şeker çıkarma,
ilk göz yaşı bölme,
ilk öfke çarpma,

ya kalan,
ya eksik,,
ya bölünmeler,
ya çarpışmalar,

kaç bilinmeyenliydik,
ne sualsiz,
ne sualli,
cevapsız bir problemler yumağıydık,
zaten bir yanıtı yoktu,
sorunun muhatabıda kim vurduya gitmişti,

ben içimde öldürüyordum,
tüm kanatları,
önce sese kapattım tüm kapıları,
sonra aydınlığa,
şimdi karanlık bir ufkun görünmezi,

sessizliği giymiş,
yıldızının söndüğü,
ufak ufak gözlerini kapatmış,
bir karganın arkasından damlıyor,
niyesi niçini yok,

gün örtülerini sermiş,
hadi uç uçabilirsen,
ister serçe,
ister karga,
gözsüz dünyanın kanatsız kuşu,
hadi uç uçabilirsen…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz