NEFESİNİN BUĞUSU
ay karardı
tükendi sözler burada bir asi rüzgâr hasretle yolunu gözler mahvoldu aşık kahrından kurtulamaz yokluğunun saltanatından sensiz her yer bana zindan bir an olsun bakmaz mısın yüzüme? kurbanım dilinden çıkan tek bir heceye n’olur mahkûm etme beni gecelere harman kaldım o güzel gözlerine ne yazıktır ki bitmiyor sürgünüm nefesinin buğusunda ısınmak için soruyorum kendime neden niçin kapıldım seline nefretinin bilmez misin ki bu aşk bizim sen boynu bükük sarı papatya anla ki düşünen yok benden başka gözyaşlarımla sularım toprağını sonsuz bir sevdayı yeşertmek için.. |