Eski Günlerde Çocuk Olmak
Evet yağı teneke kutularında güller kokardı
Briket duvarların üzerinde Soğuktan al al olmuş yanaklar Mutluluk içinde ipi topacına sarardı Dere kenarında kamış keserdik Uçurtma yapmak için Ustalıkla teraziye gelmesini ayarlardık ipin Sonra Tellendirirdik uçurtmalarımızı gökyüzüne Gökyüzünü o an bir başka severdik Sacın üzerinde bir sağ bir sol yanağı Yaslanırdı yufkanın Göz göz olmalıydı üzerinde Arasına biraz yağ sürülür, tutuşturulurdu elimize Paylaşmayı öğrendik yufkayı bölerken birbirimizle Kömür kokulu sokaklarda Çatılarda şapkalı bacalar tüterdi Hava kirliydi ama o devrin insanı temizdi Gözkulak olurdu konu komşu Kendi çocuğu olmasa da Okulda mevsim şeridine dalardı gözlerimiz Yeni yılı, Müjde’nin beklediği gibi beklerdik Kar yağardı lapa lapa sabaha kadar yeri tutmasıydı ümitlerimiz kar topu oynamaktan buruşurdu ellerimiz Siyah beyaz hayatın renkli çocuklarıydık biz Erfani Şair 27.11.2024 |