Deli bir yalnızlık
Deli bir yalnızlık
Tutsak etmiş beni kollarıma girip iki yandan acelesi varmış gibi çekiştire çekiştire bilmediğim köşelere tenhalara sürüklüyor beni durmadan konuşuyor eksiklerimi sayıp başıma vura vura yanlışlarımı gözlerime soka soka dönmek istedikçe daha uzaklara sürüklüyor beni baktırtmıyor mavi gökyüzüne götürmüyor mavi denizin kıyısına gül koklatmıyor gül bahçelerinde korkutuyor heybetli dağlardan cehennemi bir karanlığa sürüklüyor beni öyle kalabalık bir orduyla etrafımı sarmış dövüşüyor benimle can siperane her cephede yeniyor beni bedenim yara bere parça parça derin bir mutsuzluğa sürüklüyor beni hasret bırakıyor gün yüzüne hasret bırakıyor yâr yüzüne İbrahim i ateşler yakıyor Nemrut göz gözü görmez bir mahşere sürüklüyor beni Coşkûnî |
içten tebrik selamımla