Müebbet Aşk !
Uykularım da kaçtı, sen gidince ardından.
Ne kadar çağırsam da geriye gelmiyorlar. Gözlerim sürgün yemiş, ayrı kalmış yurdundan. Gözlerinin içinde kaybolup gülmüyorlar. Hesaba çektim bir bir, âh ettim yıllarıma. Geceler yıldız değil, gam döktü yollarıma. Gel anlat gittiğini, boş kalan kollarıma. Hala seni arıyor, nerdesin bilmiyorlar. Kaç bahar geldi geçti, yenilendi yeryüzü. Benim bahtıma düşen, hep kurak bir çöl yazı. Keşke bende kalsaydı, hayalinin birazı. Gözyaşlarım gönlümden, hasreti silmiyorlar. Yokluğun ruhumdaki sızı veren kırık ok. Senin gönlünden başka, gidecek bir yerim yok. Çok özledim Ayyüzlüm, bir bilsen ne kadar çok. Aşkın bende müebbet, ölmeden salmıyorlar. (Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU) |
Kutladım yürekten yazdıran yüreğini, yazan kalemini ve eserini
Gönlüne, ömrüne bereket
Sonsuzluğun sahibine emanet olasın, sağlıcakla kalasın