Leş Gibi Yalnızlık KokuyorumGünlerden bir gün Ben lerden yine ben Az önce uyandım Hafif olmayan derin uykumdan Saat öğlenin ikisi Gözlerim şiş İçimde bir sıkıntı, pir sıkıntı Geçmeyen ruhsal azgın bir sızı. Leş gibi yalnızlık kokuyorum Ev sessiz odalar sessiz Mutfak salon antre, sessiz Benim ezeli zamandan beri Dünyam, sessiz. Bir ürperti oluştu içimde Açtım tv yi gürültü olsun diye Yıllar geçti alışamadım Bu yalnız garip duruma. Acayip özlem ve arzularla doluyum Boş hayaller boş kuruntularla Varlığıyla beni mutlu edecek Birileri olsaydı keşke hayatımda Ruhuyla beni saracak Kalbiyle sevecek Birileri olsaydı keşke,hayatımda Sen otur yemeği ben yaparım Çayı ben koyarım diyecek Bir kadın,çocuklar, eş dost akraba Evimin içine dolsaydı Neşe verecek güzel insanlar olsaydı Gürsoy BAYRAM |