Yıkılmaya alıştı bu şehir
yıkılmaya alıştı bu şehir
yüksek tepelerden yıkılana bakmak acıyı kutsamak iniltinin feryadında ölüyorsun usul usul Bir tutam gül gibi seni koklamak yükselen dumanlardan seni aramak çok zor beklemek ve bekletilen bir ani koklamak Ne kadar güzel biliyormusun mezarlar çiçek tarlası.. gözyaşımın terasından yağmura inat kurutuyor bir bulut saclarını Oysa intikam solumak ne güzel biliyor musun. omuzların yükselip omuzda taşınanlar avazın kısıldıgı yerde ateş olan kin Ne güzel diyormusun Sen umut, özlenen özgürlük Sen gözyaşı Sen baharı bekle filistin.. yeniden açar çiçekler Sana avuçlarımı açıp dua etmek ne güzel. küllerinden arınıp doğmak Sana yakışır |