YİNE YOKSUN
Varlığına alıştığım sevgili,
Yokluğun cehennem ateşi sensin. Sevdasına yıllarca yandığım yar, Kahverengi gözlerinde kayboldum; Bilesin... Saatlerce baktım hasret eklediğim, Umutsuzca bir ses bir nefes beklediğim. Yokluğunda ne acılar yüklendim, Gül yüzüne bakınca dualarım: Tenine yel değmesin... Resimleri saklı her hali başka, Gecem de günümde her bakışında... Gülüşünle düşürdün ya bu aşka, İç çektikçe kor ateş bağrımda; Üflenmiş gibisin... İşte yine yoksun... Belki böyle mutlusun. Dileğimdin artık umutsuzluğumsun; Bıraktığın enkaz,ben altında . Sen:Unutmuş gibisin |