Beyazı
Gönül ol eğrilince baş hu mizanında!
Huyumu süzse şerbet suyuna dimdik Köprümdür hoyrat; gurur deryasınca Dalgaları kırılıyor her karada o yol olunca Yokuş hürmetine uzun zamandır Elif Kan fışkırtacak sanki kalbi saf saf Deruhte etme o ben; damarın dardır Ne o ben ne bu ene, taptığın ilahı kendin zannetme Gönül ol eğrilince baş hu mizanında! Toprak nuru yerlerde, aşsa sözü huşuluk secdede Lal mi hilal mi gecelerce ağarttığın göklerde Kendi beyazını kır da yücel |