SON GİBİkayboluşlarım , ıssız ömürün karlı dağları, sarp, geçit vermez yokuşları, çaldınız beni benden, içimi içimden boş, bomboş sayfalarda sessiz çığlıklar duyanı yok, hayat belirtisi yok sessizliğim titriyor içi, içinden; yeri göğünden koparan sesli, sessiz titreşimli depremler kayboluşlarım, sismik dalgalar arasında konumsuz sesim duvarların gök gürültülü, sağanak yağışlı ıslananı yok,ıslatanı yok hissediyorum karlı bir çam gibi apak geçmişin kırık noktaları gibi yara el’de değil, yara bende yara yürekte solumdan yürür soluğumu kese kese ben zamanı, yeri, mekanı unutur kayıplar içinde, için içinde benle beni , senle seni ayırt edemem kaybolurum ürkek bir serçe titrer enkazının altında kayıplara karışa karışa üşüye üşüye bir çam gibi karlı dağlar gibi gibi gibi devam eder gibi son gün gibi yada doğmamış çocuğun acı kahkahaları gibi , son gibi ... Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |