Kızım
Yavrumun ; ezilmiş , parçalanmış bedenini
Kazılmış bir çukurun gölgesine bırakıp Gözyaşıyla suladım toprağını Ölümden bu kadar nefret Ve Ölüme , bu kadar hasret duyarken Yaşamak , yaşamak , yaş almak Titreyen ellerim ve göğsümü sıkıştıran bu ince sızı Geceleri , Kalbimin tik tak sesleri uyandırıyor rüyalarımı Yedi yıl, yedi asırdan beter Salgınlar , depremler , ölümler kuşattı dört bir yanımı Sonra Sonra Sonra diyorum Unuttum kendi sesimden bir türkü dinlemeyi Bir şiirin herhangi bir dizesinde , öylece ölmeyi , dirilmeyi Ben Adımı bile unuttum … … sonra Sonra güneş Sonra ay Hiç doğmadı Hiç doğmayacak Bir gece… |