EVSİZ İHTİYAR
Üşüyen gözyaşları kirpiğine yapışmış
Sabahın ayazında mora çalmış elleri Kartondan yorganıyla sabaha dek öpüşmüş Buz içine saklanmış sakalının telleri Ayaklarına sarmış eskimiş abasını Gökyüzüne çevirmiş dayanak sopasını Hasret ile bekliyor Allah’ın sobasını Gözünde perde perde gecikmiş hayalleri Melül melül bakışı yürekleri dağlıyor Gözünde sis perdesi dolu döküp ağlıyor Vicdanımın telleri beni ona bağlıyor Sessizce yalvarıyor imdat ister halleri Alnındaki çizgiler hece hece bezenmiş Çileyle geçen yıllar çizgilere uzanmış Arızalı maziden kederini kazanmış Kimsesiz bir ihtiyar mesken etmiş yolları Mısralara dökülen bir ömrün hederi bu Ömre cefa çektiren beterin beteri bu İstenmeden yaşanan kaderin kederi bu Yardıma çağırıyor saltanatı bolları… Bülent ARKAN Kasım 2024 |