Sıkıldım saatlerin tik tak tik tak sesinden,
Zamanın pergelinden dışarı çıkasım var.

Hava sıcak soğuk mu, güneşli yağmurlu mu?
Bu aralar bunalıp kendimden bıkasım var.

Savrulup yaprak gibi dallarımdan uzağa,
Sürüklenip bihaber boşluğa bakasım var.

Şimşekler çakıyorken içimde durmaksızın,
Damarınıza basıp biraz can sıkasım var.

Dağların yamacından eteklerine kadar,
Santim santim süzülüp toprağa akasım var.

Bir durup bir coşarak geçtiğim derelerden,
Önüme her çıkanı duraksız yıkasım var.

Hemen sokağa çıkıp bastığım yaprakların,
O muazzam sesini kulağa tıkasım var.

Unutmak istediğim bütün anılarımı,
Hedef tahtası yapıp bir kurşun sıkasım var.

Bir yıl daha geçerken neler yaşandı neler,
Kötü olan her şeyi ahımla yakasım var.

Beni böyle bıktıran çivisi çıkmış dünya
Eksik tahtalarına bir bir mıh çakasım var

İnce ele sık doku kimse anlamaz onu
Yeni kurallar koyup hep haklı çıkasım var

Beğenilmek ne mümkün herkes ayrı kafada
Yanlış yolu tutana tekmeyi çakasım var

Ses etmeyin aslında ben çok sakin biriyim,
Öfke ile taranıp tokayı takasım var.

Kararmış gönüllere ışık vursa ne fayda,
Her birinin canını kısasla yakasım var.

Düşer her an kalemden sayısız harfle hece,
Yazacak satır satır sonbahar da Kasım var.

04.11.2024
Kudret Merttürk-BERLİN