Geceden Farkını Söylegüç olan kalmaktı kıskanç yalnızlığımın çağrısını duymazdan gelip küskün bir sevdanın atığıyken gecenin karanlığı adet olduğu üzre giderken birileri tükenip.. hüznü resmediyordum çıplak toprağa esen rüzgara asi kuru yaprak misali geride kalan üşüyen sesti.. evet / geride kalan çarpık çiftleşmesinde tün ile günün geçmiş hikayesi yitik ve kahramanı olmayan renkleri acıya çalan anlamsız bir bütünün laf olsun diye aldığı nefesti.. uçuşan tozlarında düşlerin gece içre kanayan .. işte böyle.. kör gardiyanı duygularımın usulca eğil kulağıma / geceden farkını söyle.... bir isim daha eksildi / kadehimin buğusundan.. |