CAYDIN
Sevseydin canı gönülden
Ölümde olsa sonu Aynı yolda yürürdün Aynı yöne bakardın benimle Sen beni bir meçhule ittin Bir değil bin bir yerimden vurdun Bir dehlize ittin Nefessiz ve ışıksız bırakıp Ardına bile bakmadan gittin. Sevseydin canı gönülden. Bırakmazdın ellerimi. Sarıp sinene Can verirdin tenime. Su verirdin gülüme Hayat verirdin evime. Şu kanayan yarama tuz basıp Ruhumu çıkartıp bedenimi astın. Kurubir ağaca çevirdin beni Ne yaprak bıraktın nede dal. Nede dalda yuva kuran bir kuş.. Yetmedi benzin döküpte yaktın Sevseydin canı gönülden... Derdime derman Bu yalan dünyama han Canıma can olurdun. Bir meyve verirdin yarınıma. Önce gençliğimi, neşemi çaldın. Ecele bırakmayıp canımı aldın. Sen söz vermiştin gönül toprağım. Sen sözünde caydın |