KUH-î NUHBilirim Kutsi elle, Yere çakılansın Amenna... Koynunda izler ki, Nebi ayaklarından. Ve Hatta, -Şereflisin - bu bedbaht dünyadan..! Zira belli, Göğsüne saplanmış Ta tufandan kalma koca tahta madalyadan. İçin de sessizce kaynıyor bilirim. Fakat Yüce Ararat, İnan Ruhum yorgundur senden . Başımdaki dumanı görsen; Şanıma zül’dür demez, eğilir öperdin alnımdan. Yanlış anlama, Bir kıymık dahi istemem madalyandan. Fakat karnında eksilirse söyle de , Vereyim akıl kıvrımlarımda ifrâz edilmemiş lavdan... Dengi Naz istanbul 16.2.2024 20:36:00 |
Tül çekili -örtülü- anlatıya güzel bir örnekti yine.
Kaleminize sağlık