admissio
pek çok şeyi özledim...
ama sanma ki, senin saçlarını, senin gamzeni, senin gülüşünü, senin gül kokan öpüşünü özledim. ne de senin okeye dönerken vazgeçip bana bitiş taşımı atışını özledim. en kopuk zamanımda aldığın ilk maaşı bana verişini de özlemedim sevgililer... dostlar... ne teninizle tenimi ısıtmanızı özledim, ne de serde delikanlılık var diyerek arka çıkmanızı özledim. ben, sizi bulan kendimi özledim. topu topu dört biraya hatırladım hepinizi. zaten yazmayı beceremezdim, az önce hepiniz kendime meze eyledim... admissio latince itiraf demekmiş. arka arkaya hızlı söyleyince kafa yapıyormuş. Bilin istedim.. |
Hem bayramımızı, hem eserini kutlarım
Şiirle kal, sevgiyle kal, hoşça kal